Στην ακράτεια προσπαθείας stress incontinence) η γυναίκα με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, φτάρνισμα, γέλιο, τρεξιμο, χορός κλπ) χάνει μια μικρότερη ή μεγαλύτερη, ανάλογα με το βαθμό, ποσότητα ούρων.
Στις περιπτώσεις τεκμηριωμένης ακράτειας προσπάθειας ( με σταθερό εξωστήρα ) η θεραπεία είναι κύρια χειρουργική και αποβλέπει στην αποκατάσταση της υποκείμενης ανατομικής διαταραχής.
Έτσι σε υπερκινητικό αυχένα/ουρήθρα επανατοποθετούμε με διάφορες επεμβάσεις τον αυχένα/ουρήθρα εντός του κοιλιακού κύτους.
Τελευταία διεθνώς αλλά και στην χώρα μας εφαρμόζεται μια μέθοδος που ονομάζεται κολπικήΤαινία Ελεύθερης Τάσεως (TVT). Πρόκειται για την τοποθέτηση ενός συνθετικού μοσχεύματος που επαναφέρει τη φυσιολογική θέση και στήριξη του αυχένα και της κύστεως. Χρησιμοποιούμε μία ταινία φτιαγμένη από υλικό οπως αυτό που χρησιμοποιούμε στο πλέγμα που διορθωνουμε μια κήλη. Αυτή η τανία τοποθετείται, μεσω μιας τομή 1 εκατοστού στο πρόσθιο κολπικό τοίχωμα, στη βάση της ουρήθρας.και στερεώνεται δια του θυροειδούς τρήματος στη λεκάνη της ασθενούς. Έτσι η ουρήθρα ακουμπά πάνω της, στηρίζεται χωρίς τάση, η υποστηριξη όμως αυτή είναι ικανή να εξαφανίσει την ακράτεια προσπαθείας. Αυτό γίνεται με περιοχική νάρκωση, ανώδυνα και αναίμακτα και η επέμβαση διαρκεί 20 λεπτά συνολικά. Είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της ακράτειας και η ασθενής την ίδια μέρα του χειρουργείου επιστρέφει στο σπίτι της, απαλλαγμένη οριστικά από τη βασανιστική ακράτεια.
Σε ακράτεια τύπου ΙΙΙ (βλάβη σφιγκτηριακού μηχανισμού) επιλέγουμε μεθόδους που ασκούν πίεση στην περιοχή του σφιγκτήρα. Αυτό γίνεται ή χειρουργικά ή με περιουρηθρική έγχυση διαφόρων υλικών όπως το teflon ή το κολλαγόνο. Τα τελευταία 30 χρόνια, η τοποθέτηση του τεχνητού σφιγκτήρα αποτελεί την πλέον δοκιμασμένη χειρουργική λύση, αν και σπάνια έχει ένδειξη εφαρμογής στη γυναικεία ακράτεια. Ο τεχνητός σφιγκτήρας , όπως αναφέραμε και στην αντιμετώπιση της ανδρικής ακράτειας αποτελεί μια σίγουρη και ασφαλή επιλογή.
Τέλος, να προσθέσουμε ότι σε περιπτώσεις μεγάλης κυστεοκήλης, όπου η ουροδόχος κύστη έχει χάσει τη στήριξή της στη μήτρα και μπορεί ακόμα και ολόκληρη να βγαίνει έξω από τον κόλπο και να την ψηλαφά η ασθενής, η τοποθέτηση προσθίου κολπικού πλέγματος επαναφέρει την ανατομία στο φυσιολογικό. Με μια αντίστοιχη διαδικασία , σαν την τοποθέτηση της κολπικής ταινίας ακράτειας , που αναφέραμε πιο πάνω, τοποθετείται το πρόσθιο κολπικό πλέγμα. Επιτυγχάνεται μεσω μιας λίγο μεγαλύτερης τομής στο πρόσθιο κολπικό τοίχωμα 2-3 εκ , και το πλέγμα καθηλώνεται σε τέσσερα σημεία στην πύελο, προσφέροντας ανάταξη και πλήρη στήριξη της ουροδόχου κύστεως εντός της λεκάνης της ασθενούς.